مدرس حوزه علمیه: توهین و نزاع با زنان بیحجاب شرعا حرام است
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۳۸۷۸۴
آیت الله ناظم زاده قمی درباره برخورد با بیحجابی گفت: روش هایی که گاهی این روزها برای مبارزه با بی حجابی، اعمال می شود، مثل جلوگیری از ورودِ بی حجاب ها به مراکز دولتی، بانک ها، مراکز تفریحی و تجاری یا پلمب کردن مغازه ها و داروخانه ها، کارگشا و مؤثر نیست و گاهی هم از نظر شرعی نیز جایز نیست؛ مثلاً اگر زنی بی حجاب به بانکی مراجعه کند و سپرده خود را طلب نماید، بانک شرعاً موظف است، امانت او را ادا کند، چون ردِّ امانت، حتی به مشرک و کافر از شرایط ایمان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش دیدهبان ایران، آیت الله سید اصغر ناظم زاده قمی مدرس حوزه علمیه در بیانیهای درباره مساله حجاب نوشت: وظیفه کارمندان ادارات، رسیدگی به درخواستِ ارباب رجوع است؛ حتی اگر فردی بی حجاب باشد، باید کار او را راه بیندازند. و اگر بگویند این اقدامات، “حکم حکومتی” است، در این صورت باید گفت: اگر حکمِ حکومتی هم باشد، مشکل را حل نمی کند و نظام اداری و بانکی کشور، کم کم مختل می شود و پرونده های قضایی را انباشته تر خواهد کرد و معلوم نیست با این کار ها و بگیر و ببندها مشکل بی حجابی حل شود.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
حجاب و چالش های امروز ما
قُل لِلمُؤمِناتِ یَغضُضنَ مِن اَبصارِهِنَّ… و لا یُبدینَ زینَتَهُنَّ اِلّا ما ظَهَرَ مِنها وَ لیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ
این روزها دولت مردان و مسئولان تمام توجه شان به حجاب جلب شده است، گویی هیچ مشکلی در مملکت وجود ندارد و همه چیز به خوبی پیش می رود جز مسئله حجاب. در این باره، جلسه ها و سخنرانی های فراوانی برگزار می شود تا راه هایی برای روند روبه رشد آن بیابند. از طرفی هم بعضی در اصل حجاب و وجوب آن مناقشه کرده اند. لذا برآن شدم نکته هایی در این خصوص با استفاده از قرآن کریم و روایات مطرح کنم. بحثم موضوع بدحجابی و بی حجابی است، این مقوله از بی بند و باری و یا بی عفتی خارج است.
آیه برجسته ای که در قرآن کریم برای پوشش بانوان نازل شده آیه شریفه 31 سوره نور است که در بالا ذکر شد. مشابه این آیه با تفاوتی، در سوره احزاب آیه 59 نیز می باشد.
صدر آیه می گوید: زنان، چشم چرانی نکنند و دامن خویش را حفظ نمایند. همین توصیه را در آیه قبل به مردان نیز دارد. سپس به مسئله حجاب که مخصوص زنان است در دو جمله اشاره دارد، جمله اول: ” لا یُبدینَ زینَتَهُنَّ اِلّا ما ظَهَرَ مِنها “؛ زینت خود را آشکار نسازند مگر مقداری که خود ظاهر است، که مراد محل زینت است یعنی گوش و گردن و دست و بازوان را از نامحرمان بپوشانند. جمله دوم: ” لیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ ” “خُمُر” به معنای روسری بلند است که زنان روی سر می اندازند و “جیوب” به معنای یقه پیراهن است که به گریبان تعبیر می شود.
از این جمله استفاده می شود که زنان قبل از نزول این آیه هنوز مامور به پوشش کامل نبودند و لذا روسری خود را پشت گوش می بستند و گردن و سینه خود را نمی پوشاندند و قرآن کریم از این زمان (حدود سال هشتم هجری) به زنان دستور می دهد که علاوه بر موهای سرشان، گردن و سینه و محل های زینت خود را نیز بپوشانید، و طبق روایات متعددی (در کتاب وسائل الشیعه، ج 20، باب 109 از ابواب مقدمات نکاح)، صورت و کف دو دست و دو قدم پا مستثنا شده است. بنابر این اگر بعضی در اصل لزوم حجاب شبهه یا مناقشه کند، صریح آیه فوق و روایات برای جواب آن ها کافی است.
پس زنان از زمان نزول این آیه موظف به رعایت حجاب شده اند یعنی علاوه بر موهای سر، گردن و سینه و محل زیور آلاتِ خود را نیز بپوشانند.
مخاطب این آیه شریفه، زنان مومنه هستند و با زنان غیر مومنه کاری ندارد و همان طور که زنان مومنه موظف به خواندن نماز و گرفتن روزه و سایر تکالیف الهی هستند، موظف به رعایت حجاب نیز می باشند وگرنه مرتکب گناه می شوند.
تا این جا سخن در مورد این بود که حجاب، یک حکم اسلامی و قرآنی است. اما مطلب اساسی این است که چه کنیم تا با روش های عاقلانه و منطقی از این حکم قرآنی حراست کنیم، و جامعه را به چالش نکشانیم. آنچه در ذیل می آید در همین راستاست:
1. فرهنگ سازی و آگاهی بخشی
وظیفه خانواده، روحانیت، حکومت و همه نهادهای فرهنگی و تبلیغی در امر تربیت دینی، از جمله حجاب، فرهنگ سازی است. خانواده ها از همان دوران کودکی و نوجوانی باید مراقب باشند که فرزندانشان، هویت دینی خود را حفظ کنند و ارزش های دینی در وجودشان نهادینه شود و مرزهای عفاف را پاس دارند.
وظیفه حکومت ـ به ویژه حکومتی که داعیه دین داری دارد ـ این است که با بسترسازی های مناسب، به ویژه تقویت بنیان های اقتصادی، رونق تولید و کار، قانون مداری، جلوگیری از حیف و میل اموال و پرهیز از تبعیض، دین را در قلب و چشم مردم، جذاب سازد.نهادهای فرهنگی تحت نظر حکومت هم باید بدانند که در برابر این همه امکانات و بودجه هایی که در اختیار دارند، مسئولند و یکی از عوامل مهم این ناهنجاری های فرهنگی خود آن ها هستند.
در امر فرهنگ سازی، آگاهی دادن، بسیار پر اهمیت است. زنان و دخترانی که اقدام به بی حجابی می کنند، نوعا انسان های پاک دلی هستند، اما بسیاری از آن ها خصوصاً نوجوان ها از اسلام و احکام شرعیِ حجاب، آگاهی ندارند و وظیفه حکومت و روحانیان و ارگان های عریض و طویلی که از بودجه بیت المال ارتزاق می کنند، آن است که با زبان و منطق مناسب، تعالیم حیات بخش اسلام را ترویج کنند و آسیب های گریز از احکام را تبیین نمایند، تا زمینه حجاب برای مخالفین فراهم آید.
2. تاکید بر عفاف
در جریان فرهنگ سازی، باید توجه داشت حجاب و عفاف، هرچند در گفت و گوهای عامیانه، به صورت مترادف به کار می رود، اما “عفاف” مفهوم بسیار عمیقی دارد. عفاف، ناظر به صفت درونی و بازداشتنِ غرایز و تمایلاتِ سرکش نفس حیوانی است، در حالی که حجاب به مفهوم ایجاد پوشش در برابر نامحرمان است. پس حجاب، پوشش ظاهری است و عفت، یک خصلت و بینش درونی و بنیادی است. لذا حجاب می تواند به صورت تحمیلی و غیر اختیاری محقق شود، ولی عفت، یک خصلت و ارزش درونی است.
لذا اگر حجاب از “عفت و عفاف” ریشه گرفته باشد، هیچ گاه به ماموری نیاز ندارد. پس درست نیست گفته شود هر زنی که حجاب ندارد عفت ندارد.
3. قانون مداری
یکی از معیارهای مهم جامعه سالم، قانون مداری است، برای عبور از چالش حجاب، باید قوانینی مطابق عقل و شرع در اختیار داشت تا افرادی به انگیزه غیرت دینی یا دفاع از ارزش ها، شخصاً وارد عمل نشوند.روش هایی که گاهی این روزها برای مبارزه با بی حجابی، اعمال می شود، مثل جلوگیری از ورودِ بی حجاب ها به مراکز دولتی، بانک ها، مراکز تفریحی و تجاری یا پلمب کردن مغازه ها و داروخانه ها، کارگشا و مؤثر نیست و گاهی هم از نظر شرعی نیز جایز نیست؛ مثلاً اگر زنی بی حجاب به بانکی مراجعه کند و سپرده خود را طلب نماید، بانک شرعاً موظف است، امانت او را ادا کند، چون ردِّ امانت، حتی به مشرک و کافر از شرایط ایمان است.
همچنین وظیفه کارمندان ادارات، رسیدگی به درخواستِ ارباب رجوع است؛ حتی اگر فردی بی حجاب باشد، باید کار او را راه بیندازند. و اگر بگویند این اقدامات، “حکم حکومتی” است، در این صورت باید گفت: اگر حکمِ حکومتی هم باشد، مشکل را حل نمی کند و نظام اداری و بانکی کشور، کم کم مختل می شود و پرونده های قضایی را انباشته تر خواهد کرد و معلوم نیست با این کار ها و بگیر و ببندها مشکل بی حجابی حل شود.
4. عملکردِ مسئولان
شیوه مدیریتِ حاکمان کشور، که لباس دین بر تن دارند، عاملِ بسیار مهمی در جذب یا فراری دادن مردم، به ویژه جوانان، به دین و احکام شرعی است. وقتی مردم، اقتصاد بی ثبات و متزلزل را مشاهده می کنند و شاهد گرانی ها و تبعیض و اختلاس ها هستند یا تنگ نظری های سیاسی و حذف نیروهایِ کارآمد را می بینند، از نمادهای دینی ـ از جمله حجاب ـ دور می شوند و اعتراض خود را با بی تفاوتی یا طغیان علیه این نمادها نشان می دهند. و نیز وعده های مقطعی و غیر عملی یا ایجاد امیدهای کاذب، خشم خدا را بر می انگیزد و به تبع خشم مردم را: “کَبُرَ مَقتاً عِندالله اَن تَقولوا ما لا تَفعَلون”؛ خداوند سخت به خشم می آید که چیزی بگویید و به جای نیاورید.(صف، آیه 3)
عملکردِ فردی و خانوادگی مسئولان که مردم را به پاک دستی و خدمت گزاری توصیه می کنند، اگر خود، اهل عمل نباشند، که متاسفانه زیاد دیده می شود، دین گریزی را به وجود می آورد: “اَتامُرون الناس بِالبرّ و تَنسون اَنفُسکم”. (بقره، آیه 44)
5. سنجیده گوییِ تریبون دارانِ نظام
کسانی که تریبون های مؤثری در اختیار دارند؛ به ویژه ائمه جمعه و رسانه های حکومتی، نباید با سخنرانی های تند، مردم را به مقابله با بی حجاب ها، تشویق کنند و جامعه را دو قطبی سازند. این کار سبب تفرقه در میان امت می شود و عواقبِ ویران گری به دنبال خواهد داشت در حالی که قرآن کریم به صراحت دعوت به وحدت می کند: “وَ اعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعاً و لا تَفَرَّقوا”.(آل عمران، آیه 103) ضمناً در هیچ خطبه ای از نهج البلاغه یا روایات نیامده که پیشوایان مردم را علیه گناهکاران ترغیب نمایند. لذا امیر مومنان علی ـ علیه السلام ـ برای دوری از دو قطبی سازی مردم و جامعه به مالک اشتر چنین می نویسد: “ای مالک! مردم دو دسته اند: یا برادر دینی تو هستند و یا همنوع تو، که در معرض لغزش و خطا قرار دارند و گاه از روی عمد یا خطا، دست به گناه و تجاوز می آلایند، پس همان گونه که دوست داری خدا، از تو بگذرد، تو نیز نسبت به آنان بخشش و گذشت داشته باش و از انتقام جویی خودداری نما.” (نهج البلاغه، نامه 53)
متاسفانه برخی ائمه جمعه، ناآگاهانه طوری سخن می گویند که گویی همه کاره مملکت اند و اختیار این آب و خاک را در دست دارند، لذا به تنهایی قانون گذار و مجری و قاضی هستند و با زبان خشن، با مردم سخن می گویند و رنگی از محبت در کلامشان نیست، این گونه سخن گفتن با مردم اشتباه است و اوضاع را آشفته تر می سازد و مخالفان را هم جدی تر می کند. به یاد قبل از انقلاب می افتم که زنان بی حجاب آن دوران، که تعدادشان به مراتب بیش از این زمان بود، به امید تحقق وعده های حکومت دینی، فوج فوج به صورت اختیاری به حجاب، روی آوردند (یاد آور می شوم که تا سه سال بعد از انقلاب، حجاب اجباری نبود). راه حل امروز چالش های حجاب جامعه، کارهای شعاری و بدون پشتوانه نیست بلکه راه اساسی تبلیغ صحیح و منطقی به دور از توهین و تهدید است.
6. امر به معروف و نهی از منکر شایسته
وظیفه همه زنان و مردان با ایمان در برابر هر گناهی از جمله بد حجابی و بی حجابی، نهی از منکرِ مؤثر و شایسته است؛ به این صورت که: قلباً از عمل گناه ناراحت باشند و اگر فایده دارد تذکر زبانی هم بدهند و اگر بدانند تذکر سودی ندارد از کنارشان بگذرند. ولی همه سخن این جاست که هیچ مرد و زنی با ادعای غیرت دینی، حق ندارد به گناه کار، از جمله زنان بی حجاب و شُل حجاب، توهین کند و درگیری و نزاع، راه بیندازد.
این رفتارها شرعاً حرام است و در ماده های 5 و 6 قانونِ حمایت از آمران به معروف به آن، تصریح شده است.
7. پرهیز از لج بازی
یکی از عوامل بد حجابیِ کنونی، لج بازی با حکومت است، اما طرف مهم قضیه این است که حکومت هم نباید کاری کند که با آنان تلقی لج بازی شود و نباید با روش هایی، آنان را جَری نماید. همین رفتارها و موضع گیری ها، شکاف و تفرقه میان مردم و حکومت را بیشتر می کند و گاه، زمینه نزاع و درگیری بین طبقات جامعه را به وجود می آورد؛ چنان که امیرمؤمنان علی ـ علیه السلام ـ فرمود: “اللَجاجُ مَثارُ الحَرب”؛ لجاجت، منشأ جنگ و درگیری است. (غررالحکم، ج 1، ص 32)
8. پرهیز از سیاست یک بام و دو هوا
مسئولان ما از یک سو، بی حجابی و بد حجابی را ناهنجاری می دانند و با آن، برخورد می کنند، اما از سوی دیگر، شُل حجابان و بد حجابانِ شرکت کننده در تظاهرات و یا مناسبت های مربوط به جمهوری اسلامی را تشویق می کنند و برای این که نشان دهند که شُل حجابان هم با حکومت هستند، چهره های آرایش کرده با موهای بیرون ریخته را به نمایش می گذارند. در حالی که نمایش بدحجابانِ آرایش کرده تشویق به گناه می باشد و این کار از محرمات قطعی اسلام است، به علاوه این سیاست تبعیض آمیز، امر مبارزه با بی حجابی را صوری و مصلحتی و سیاسی جلوه می دهد.
خلاصه این که: حجاب، یک حکم شرعی و الهی است و مسئولان و ما روحانیان و نهادهای فرهنگی، وظیفه دارند با روش های پسندیده به فرهنگ سازی و آگاهی بخشی بپردازند و از اقدامات خودسرانه و تحمیلی، پرهیز کنند. تندخویی، تهدید، توهین و محروم کردن شهروندان از امکانات و خدمات عمومی، هیچ کمکی به ترویج حجاب و دیگر احکام اسلامی نمی کند.
و السلام علی من اتبع الهدی
حوزه علمیه قم ـ سید اصغر ناظم زاده قمی 25 فروردین 1402
منبع: بیتوته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.beytoote.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بیتوته» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۳۸۷۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیهان: دیدید ورود زنان به ورزشگاهها غلط بود؟
روزنامه کیهان نوشت: در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازیهای چند وقت اخیر با حضور تماشاگران خانم برگزار شد، صحنههایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل طرح نیست.
اما آنچه میتوان با عرض تأسف بدان اشاره کرد؛ فحاشی و توهینهای بسیار زشت و غیر اخلاقی تعداد زیادی از تماشاگران منتسب به یک تیم علیه زنان تماشاگر منتسب به تیم مقابل بود. به کارگیری چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی بود که این صحنهها و الفاظ فرسنگها با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله دارد. البته از سوی دیگر شاهد برخی صحنههای واکنشی زشت و زننده از سوی تعداد معدودی از زنان هم بودیم.
در کنار این؛ انتشار ویدئویی از صحبتهای زشت و زننده یک به اصطلاح لیدر تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه واکنشهای گسترده اعتراضی مردمی را در پی داشت.
حال سؤال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاههای محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثهای غیر قابل پیشبینی است و یا اینکه با توجه به شرایط ناخوشایند جو استادیومهای ورزشی فوتبال در کشورمان در سالهای گذشته و انواع و اقسام درگیریها، توهینها، سنگپرانیها و... میتوان آن را اتفاقی قابل انتظار در ادامه حوادث تلخ گذشته دانست؟
کسانی که اندکی با جو ورزشگاههای به خصوص فوتبال در کشورمان آشنا باشند یا اخبار و حواشی فوتبالمان را دنبال کنند گواهی بر این ادعا خواهند بود که در سالهای گذشته و هفته به هفته شاهد حواشی تلخ و دلسردکننده و پررنگتر از متن در خلال بازیهای لیگ بوده و هستیم. با احترام به طیف هواداران ریشهدار و فوتبالی و اخلاق مدار باید گفت تقریباً ورزشگاهی در بین ورزشگاههای برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان نیست که به نوعی در آن شاهد حاشیههای آزاردهنده و درگیری لفظی یا فیزیکی و توهین به تماشاگران مقابل یا بازیکنان و مربیان حریف و داور و... نباشیم. اهل فن حتماً اذعان میکنند که به دلیل جو ناخوشایندی که بیان شد، سالهاست بسیاری از هواداران قدیمی و خانوادهها نه خود در ورزشگاه حاضر میشوند و نه اجازه حضور به فرزندانشان میدهند.
در این شرایط به طرز عجیبی به یک باره در یکی دو سال اخیر در ادامه برخی تلاشهای جسته و گریخته قبلی، مسئله حضور زنان در استادیومهای فوتبال مطرح شد و شاهد بودیم از سوی برخی رسانههای داخلی و خارجی، چهرههای سیاسی و فعالان حوزه زنان، سلبریتیها و... به آن دامن زده میشد. عجیب آنکه مسئله حضور زنان در استادیوم که شاید جزو ۲۰ مطالبه اصلی زنان و دختران کشورمان نیز نبود تبدیل شد به یک مطالبه مثلاً سراسری و الزام آور! برخی فشارهای فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این مطالبه بر شیپور برابری زنان و مردان دمیدند. به نوعی شاهد یک مسئلهسازی هدفمند بودیم که مثل همیشه برخی از مسئولان کشور نیز با شیرجه در این جریان متلاطم و مسئلهسازی کاذب، وارد بازی شدند!
در این بین از همان ابتدا بارها هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاههای فوتبال کشورمان که متاسفانه به علت شرایط غیر فرهنگی آن بسیاری از مردان نیز از آن گریزان هستند، شرایط مناسب برای حضور همراه با حفظ کرامت و شأن زنان را ندارد.
مدافعان حضور زنان در این چنین ورزشگاههایی در پاسخ مدعی بودند که اتفاقاً حضور بانوان در استادیوم جو نامناسب و غیر فرهنگی را به طور خودکار کنترل میکند! و البته گاه مثل آنچه چند هفته قبل در ورزشگاه اراک گذشت، نیز شاهد حوادث عجیبی هستیم که قابل پیشبینی هم نیست. جالب اینکه اصرار به حضور زنان در ورزشگاههای برگزاری فوتبال مردان در شرایطی است که سالهاست لیگ فوتبال و فوتسال زنان کشورمان در سطح بالایی برگزار میشود، اما معمولاً یا تماشاچی ندارد یا اندک بانوان تماشاچی در محلی این بازیها حاضر میشوند.
نداشتن شرایط حضور همراه با حفظ کرامت زنان در استادیومها موضوعی است که در نامه روز گذشته وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت مورد گوشزد قرار گرفته است. البته باید پرسید که اگر شرایط برای حضور زنان در استادیومها فراهم نبوده چرا اجازه آن صادر شده تا شاهد چنین حوادث تلخی باشیم؟!
اتفاقات شامگاه چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه از شدت فضای مسموم و ناسالم نکاست بلکه در اتفاقی تاسف انگیز شاهد زشتترین و شرمآورترین صحنهها و توهینها و زیر پا گذاشتن کرامت بانوان نیز بودیم. این در حالی است که حفظ کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بیتدبیری عدهای کارناشناس و برنامهریز به دور از واقعیتهای جامعه شود.
اتفاقات این روزها و سالهای اخیر در ورزشگاهها ریشه در کم توجهی یا فراموشی مقوله فرهنگ و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش کشور دارد؛ موضوعی که بارها از سوی سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه کیهان ورزشی به طور ویژه و موشکافانه مورد تحلیل و بررسی و تذکر قرار گرفته است.
واقعیت آن است که جو نامناسب استادیومهای فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و نظام باشگاهداری کشورمان میباشد. وقتی گاه بر سر یک صحنه داوری یا مشکوک بارها و بارها شاهد بیانیه نویسی مدیران باشگاهها علیه یکدیگر و توهین و تهمت آنها نسبت به هم هستیم، مگر میشود این رویه به سکوها کشیده نشود؟ وقتی که هر فصل صدها میلیارد تومان برای هر کدام از باشگاههای بزرگ فوتبالمان هزینه میشود و تنها مسئله مهم، برد و باخت و از میدان به در کردن رقیب میشود و توجهی به هزینه کردن برای ارتقای فرهنگی ورزشگاهها نمیشود چه انتظاری از جوانان و نوجوانان هیجان زده و گاه پیرانی که بزرگی کردن را فدای جوگیریهای زود گذر میکنند میرود؟
اما نکته اصلی اینکه، مسئله تلاش برای برجسته کردن مطالبه کاذب حضور زنان در ورزشگاهها را باید در ادامه تلاشی پر دامنه دانست که در سالهای اخیر تلاش میکند، این باور غلط را در ذهن دختران و زنان جامعه وارد کند که سقف موفقیت و کرامت زن، شبیه شدن به مردان در رفتار و پوشش و... است.
tags # سپاهان ، پرسپولیس سایر اخبار (تصاویر) این گوسفند غولپیکر چینی از پورشه هم گرانتر است! قارچهای زامبیِ سریال آخرین بازمانده (The Last Of Us) واقعی هستند! (تصاویر) عجیب و باورنکردنی؛ اجساد در این شهر خود به خود مومیایی میشوند آخرین حسی که افراد در حال مرگ از دست میدهند، چه حسی است؟